Discussions Difficiles II / Discusiones Difíciles II / Discussões Difíceis II / Obtizne diskuse II / Смотрите, например, последнюю энциклику Папы «Милосердие в Правде»

Discussions Difficiles II Que peut-on espérer au mieux, au pire que peut-on craindre, comme résultat des "discussions doctrinales" qui s’ouvrent en principe à Rome cet automne entre l’Eglise officielle et la Fraternité St. Pie X ? En pratique le gouffre doctrinal entre le Conciliarisme de Rome et le Catholicisme de la FSSPX est si profond - 2 et 2 peuvent-ils ou ne peuvent-ils pas en même temps faire 4 et 5 ? - qu’il est possible que ces "discussions" ne commencent même pas. Cependant, à supposer que des représentants de Rome et de la FSSPX s’asseoient des deux côtés d’une même table pour discuter, que peut-on espérer ? A moins d’un miracle stupéfiant de Dieu, il n’y a absolument aucun espoir, humainement parlant, que les Romains renoncent à leur Vatican II, ce Concile dont la lettre mélange les deux religions de Dieu et de l’Homme tandis que l’esprit pousse fort vers la religion de l’Homme. Depuis plus de 40 ans les maîtres de l’Eglise à Rome sont possédés par la conviction que la religion de Dieu a besoin d’être adaptée à l’homme moderne, et rien n’indique qu’ils soient collectivement sur le point d’abandonner leur "combinazione". Voir par exemple la dernière Encyclique du Pape, "La Charité dans la Vérité". Donc le plus que l’on puisse espérer du côté des Romains, c’est qu’à la Vérité Catholique exposée par la FSSPX, une poignée d’entre eux réagira positivement - qu’ils sauvent par là leurs âmes ! Du côté de la FSSPX, au mieux elle aura rendu témoignage à la Vérité au sommet de l’Eglise, là où elle est d’une importance suprême, et même si là-haut les Romains ne sembleront guère ou pas du tout en tirer profit, on pourra toujours espérer qu’un récit honnête des "discussions" présentéaprès coup à tous les Catholiques de bonne volonté leur permettra et de saisir plus fortement cette doctrine qui constitue les Catholiques comme tels dès qu’ils y croient, et de raffermir leur bon sens Catholique selon lequel, au niveau surnaturel comme naturel, 2 et 2 font 4 et rien d’autre. Par contre ce que nous pouvons craindre, c’est que cette primauté de la doctrine se laisse estomper parmi les charmes de la Rome automnale. "Qui se couche avec les chiens romains se lève avec des puces en pourpre", dit le proverbe (inventé par un ami). Pour la FSSPX, surtout si Rome agite sous le nez de l’âne (souffrant trop d’être méprisé) non seulement la carotte de la reconnaissance officielle mais aussi le bâton d’une condamnation de plus, la tentation sera de survoler le gouffre doctrinal pour atterrir sur un "accord pratique" quelconque, moyennant lequel la FSSPX, qui se montre déjà bien gentille envers Benoît XVI, recevrait un statut juridique à l’intérieur de l’Eglise officielle en échange d’un engagement au moins tacite de sa part de ne plus attaquer la religion Conciliaire. Mais n’importe quel engagement de ce genre signifierait le début de la fin, non pas de la défense de la Foi mais de sa défense par la FSSPX, parce que le Communisme vieux style savait bien que pour venir à bout des Catholiques il ne fallait pas les attaquer sur le terrain de la doctrine, où les Catholiques sont les plus forts. Sa stratégie était de proposer n’importe quel "accord pratique" - tiens! - qui permettrait aux Catholiques de passer à côté de la doctrine si seulement ils co-opéraient avec les Communistes sur le terrain de l’action. Comme les Communistes se rendaient bien compte, le reste suivrait... Kyrie eleison. Londres, Angleterre	Discusiones Difíciles II ¿Cuál es el resultado más favorable que uno puede esperar y la peor consecuencia que uno puede temer, de las "discusiones doctrinales" que en teoría están programadas para dar inicio en el otoño de este año en Roma entre la Iglesia oficial y la Sociedad de San Pio X? En práctica, el abismo doctrinal entre el Conciliarismo de Roma y el Catolicismo de la Sociedad es tan fundamental (¿puede o no puede 2 y 2 dar como resultado 4 y también 5?) que podría ser que las "discusiones" ni siquiera den inicio. Sin embargo, suponiendo que los representantes de Roma y de la Sociedad se sienten a dialogar, uno enfrente del otro, ¿qué se puede esperar? A menos de que un estupendo milagro de Dios esté por ocurrir, humanamente hablando no existe esperanza de que los Romanos abandonen su devoción al Vaticano II, ese Concilio cuyas epístolas mezclan la religión de Dios y del hombre mientras que su espíritu es sin duda la religión del hombre. Por más de 40 años los sacerdotes que controlan Roma han estado poseídos por la convicción de que la religión de Dios necesita adaptarse al hombre moderno, y no hay nada que indique que estén colectivamente aproximándose a abandonar su letal "combinazione", sino por el contrario. Por ejemplo, revisen la última Encíclica del Papa, "Caridad en la Verdad". Por lo tanto, lo más que podemos esperar de los Romanos es que muchos de ellos reaccionen positivamente, probablemente en privado, a la Verdad Católica que les sea presentada por la FSSPX - ¡ojalá puedan salvar sus almas! La FSSPX por lo menos será testigo de la Verdad en la cima de la Iglesia, en donde tiene más importancia, y aún cuando a esas alturas hiciere algún bien, por mínimo que parezca, aún se podría esperar que a partir de las "discusiones" haya una puerta abierta que se presente después a todos los Católicos de buen corazón, una cuenta ilimitada que los ayude a reafirmar su entendimiento de dicha doctrina por la cual los Católicos son Católicos, fortaleciendo su sentido común Católico, natural y sobrenaturalmente, de que 2 y 2 es igual a 4 y solamente 4. Lo que podemos temer por el contrario es que esta primacía de la doctrina pueda ser poco clara en medio de los encantos del otoño Romano. "Aquel que se acuesta con perros Romanos termina por levantarse con pulgas moradas", dice un proverbio (inventado por un amigo). La tentación para la FSSPX, especialmente si Roma presenta tanto la vara de renovada condenación como la zanahoria de reconocimiento puesta enfrente de la nariz del aún despreciado burrito, será la de "planear" sobre este abismo doctrinal y conformarse con un "acuerdo práctico" por el cual la FSSPX, siendo muy benevolentes con Benedicto XVI, sería concedida un estatus jurídico dentro de la Iglesia oficial a cambio de, por lo menos, un entendimiento implícito de detener el ataque a su Conciliarismo. Sin embargo, cualquier entendimiento de este tipo representaría el principio del fin, no de la defensa de la FE pero si de su defensa por parte de la FSSPX, porque como era bien sabido por el Comunismo tradicional, uno nunca debe luchar contra los Católicos en asuntos de doctrina, en donde ciertamente los Católicos son más fuertes. Más bien, su estrategia se centraba en proponer cualquier tipo de consenso práctico por medio del cual los Católicos pasarían por alto la doctrina y simplemente cooperarían activamente con los Comunistas. Como era bien sabido por los Comunistas, el resto se daría por sí solo .... Kyrie eleison. Londres, Inglaterra
Discussões Difíceis II Qual o melhor resultado que se pode esperar, e qual o pior que se deve temer, das "discussões doutrinais" que em teoria começarão entre a Igreja majoritária a Fraternidade São Pio X este outono em Roma? Na prática a separação doutrinal entre o Conciliarismo e o Catolicismo da Fraternidade é tão fundamental (podem ou não podem 2 mais 2 darem 4 e também 5?) que as "discussões" podem nem mesmo começar. Entretanto, supondo que os representantes sentem-se dos dois lados da mesma mesa, o que se pode esperar? Salvo por um estupendo milagre de Deus, não há, humanamente falando, esperança de forma nenhuma de que os Romanos abandonem sua devoção a Vaticano II, de que o Concílio cuja letra mistura a religião de Deus e a do homem enquanto que seu espírito é definitivamente a religião do homem. Por mais de 40 anos o clero controlando a Igreja foi possuído pela convicção de que a Religião de Deus precisa ser adaptada ao homem moderno, e nada indica que eles estejam prestes a abandonar coletivamente sua "combinazione" mortal, muito pelo contrário. Vejam, por exemplo, a última Encíclica do Papa, "Caridade na Verdade". Portanto o máximo que se pode esperar da parte dos Romanos é que um punhado dentre eles reagirá positivamente à Verdade Católica posta diante deles pela FSSPX, provavelmente de forma privada -- possam eles salvar suas almas! Da parte da FSSPX, na melhor das hipóteses, ela terá dado testemunho da Verdade na instância mais alta da Igreja onde isso mais importa, e mesmo que isto nesse alto foro faça pouco ou nenhum bem aparente, ainda assim pode-se esperar que um relato franco das discussões apresentado posteriormente a todos os Católicos de boa-vontade pode reforçar o apego à doutrina através da qual Católicos são Católicos, e fortalecer seu senso comum Católico de que, naturalmente e sobrenaturalmente, 2 mais 2 são 4 e nada mais. O que se poderia temer, por outro lado, é que a primazia da doutrina seja borrada pelos feitiços do outono Romano. "Quem se deita com cachorros romanos levanta com pulgas púrpuras", diz um provérbio (inventado por um amigo). A tentação para a FSSPX, especialmente se Roma acenar tanto o açoite de outra condenação como a cenoura de reconhecimento diante do nariz de um jumento ainda açoitado, será planar sobre o abismo doutrinal e assentar-se sobre algum tipo de "acordo prático"; através do qual a FSSPX, desde já muito grata a Bento XVI, receberia status jurídico dentro da Igreja burocrática em troca da concordância (ainda que tácita) de parar de atacar seu Conciliarismo. Entretanto, tal entendimento seria o começo do fim. O fim não da defesa da Fé, mas do fim da defesa da Fé feita pela FSSPX; pois como sabia o comunismo à moda antiga sabia, nunca se deve enfrentar Católicos em doutrina, onde os Católicos são mais fortes. Ao invés, sua estratégia era propor algum tipo de acordo prático pelo qual os Católicos passariam por sobre a doutrina e apenas cooperariam em ação com os comunistas. Como o Comunismo sempre soube, o resto viria depois... Kyrie Eleison. Londres, Inglaterra	Obtizne diskuse II Jaky je nejlepsi mozny vysledek, ve ktery lze doufat, a jaky je nejhorsi mozny vysledek, ktereho se lze obavat, v "naukovych diskusich", ktere maji zacit snad tento podzim v Rime mezi Cirkvi hlavniho proudu a Spolecnosti sv. Pia X.? V praxi je naukova propast mezi konciliarismem Rima a katolictvim Spolecnosti tak zasadni (muze nebo nemuze se dva a dva rovnat ctyri a pet zaroven?), ze "rozhovory" mozna vubec nezacnou. Nicmene za predpokladu, ze predstavitele Rima a Spolecnosti zasednou k jednomu stolu, v co lze doufat? Bez ohromujiciho zazraku od Boha, lidsky receno, neni vubec zadna nadeje, ze Rimane opusti svou oddanost Druhemu Vatikanskemu koncilu, tomu Koncilu, jehoz litera misi nabozenstvi Boha a cloveka, zatimco jeho duchem je rozhodne nabozenstvi cloveka. Po ctyricet let uz jsou duchovni, kteri ovladaji Rim, oddani presvedceni, ze nabozenstvi Boha potrebuje prizpusobeni modernimu cloveku, a nic nenaznacuje, ze se hromadne chystaji opustit svou smrtici "combinazione", spise naopak. Viz napr. posledni papezovu encyklika, Laska v pravde. Proto to nejlepsi, v co lze doufat na strane Rima je to, ze hrstka z nich bude pozitivne, pravdepodobne soukrome, reagovat na katolickou Pravdu, kterou jim predlozi SSPX - mohou tak zachranit sve duse! Na strane SSPX lze v nejlepsim ocekavat, ze vyda svedectvi o Pravde na nejvyssi urovni Cirkve, kde je to nejdulezitejsi, a i kdyz to v techto vysinach vykona malo nebo vubec zadne zjevne dobro, stale lze doufat, ze otevreny zaznam "diskusi", ktery bude pote prezentovan vsem katolikum dobre vule, muze posilit jejich pochopeni nauky, skrze kterou se katolici stavaji katoliky, posilit jejich zdravy katolicky rozum v tom, ze -- prirozene i nadprirozene -- dva a dva jsou ctyri a nic jineho. Ceho se naopak muzeme obavat je, ze prvenstvi nauky bude zastreno mezi krasami rimskeho podzimu. "Kdo liha s rimskymi psy se budi s purpurovymi blechami," rika prislovi (ktere vymyslel jeden pritel.) Pokuseni pro SSPX, zlvaste kdyz Rim mava zaroven klackem dalsiho zavrhovani a mrkvi uznani pred nosem stale opovrhovaneho osla, bude preplachtit naukovou propast a spokojit se s nejakou "praktickou dohodou", cimz SSPX, uz tak dosti mile k Benediktovi XVI., napriklad dostane pravni status v Cirkvi hlavniho proudu vymenou za prinejmensim tiche porozumeni, aby prestala utocit na jeji konciliarismus. Nicmene jakekoliv takove porozumeni bude zacatkem konce, ne obrany Pravdy, ale jeji obrany od SSPX, protoze - jak staromodni komunismus vedel - s katoliky se nikdy nema bojovat v nauce, kde jsou katolici nejsilnejsi. Jeho strategie byla radeji nabidnout nejakou praktickou dohodu, pri ktere katolici pominou nauku a budou spolupracovat v cinnosti s komunisty. Jak komunismus vedel, zbytek bude nasledovat... Kyrie eleison. p> Londyn, Anglie
Trudne Rozmowy II. Jaka jest najlepsza rzecz na ktora mozna liczyc, i najgorsza ktorej mozna sie obawiac, a ktore moga wyniknac z "rozmow doktrynalnych" majacych zaczac sie jesienia pomiedzy mainstream’owym Rzymem a Bractwem Sw. Piusa X? W praktyce, doktrynalna otchlan dzielaca Rzymski Kolegializm i Katolicyzm Bractwa jest tak fundamentalna (czy 2 i 2 moze rownac sie jednoczesnie 4 oraz 5 , czy nie moze) ta dyskusja moze nawet sie nie zaczac. Jakkolwiek, zakladajac, ze reprezentanci Rzymu i Bractwa zasiada razem po przeciwnych stronach tego samego stolu, na co mozna liczyc? O ile nie wydarzy sie jakis zdumiewajacy Boski cud, to mowiac po ludzku, nie ma jakejkolwiek nadziei na to, ze Rzymianie porzuca swoje oddanie Kolegializmowi Vaticanum II, ktorego litera miesza religie Boga i czlowieka podczas gdy Duch jest definitywnie religia czlowieka. Przez ponad 40 lat kler kontrolujacy Rzym byl owladniety przekonaniem, ze religia Boga potrzebuje byc dopasowana do nowoczesnego czlowieka, i nic nie wskazuje na to, ze kolektywnie odrzuca to ich zabojcze "combinazione", wrecz przeciwnie. Dowodem jest ostatnia Encyklika Papieska Milosierdzie w Prawdzie" Zatem najwiecej czego mozna oczekiwac po stronie Rzymian to to, ze Prawda Katolicka wylozona przez Bractwo Sw. Piusa X sprawi, ze garsc z nich zareaguje pozytywnie, najprawdopodobniej w kuluarach - niechaj zbawia swoje dusze! Ze strony Bractwa mozna oczekiwac, ze bedzie swiadczylo o Prawdzie na szczytach Kosciola gdzie to ma najwieksze znaczenie, i nawet jesli na tych szczytach niewiele to przyniesie, to na konto owej "dyskusji" zaprezentowanej nastepnie wszystkim Katolikom, bedzie mozna zapisac wzmocnienie pojecia doktryny przez ktora Katolicy sa Katolikami, oraz wzmocnienie Katolickiego zdrowego rozsadku ktory, w sposob naturalny i nadprzyrodzony sprawia, ze 2 oraz 2 daje 4 i nic poza tym. Czego mozemy sie obawiac to, ze wyzszosc doktryny moze zostac rozmyta posrod urokow Rzymskiej jesieni. "Ten ktory zadaje sie z Rzymskimi psami, moze nabawic sie czerwonych pchel" jak glosi przyslowie (wymyslone przez przyjaciela). Pokusa dla Bractwa, zwlaszcza jesli Rzym bedzie wymachiwal kijem dalszego potepienia i marchewka zrozumienia przed nosem wciaz opornego osla, bedzie aby przefrunac ponad doktrynalna odchlania i ustalic "praktyczne porozumienie" gdzie Bractwo, bedace juz bardzo mile Benedyktowi XVI, mogloby, na przyklad miec zagwarantowany status prawny w mainstream’owym Kosciele, w zamian za przynajmniej milczace zrozumienie Kolegializmu i zaprzestanie na niego atakow. Jakiekolwiek zrozumienie byloby poczatkiem konca, jesli nie obrony Wiary, to obrony tej Wiary przez Bractwo, poniewaz staromodni Komunisci wiedzieli, ze nigdy nie nalezy atakowac Katolikow przez ich doktryne, gdzie sa najsilniejsi. Nalezy raczej stosowac strategie proponowania jakiegokolwiek praktycznego porozumienia gdzie Katolicy przystepujac do kooperatywnego dzialania z Komunistami, pomineliby swoja doktryne sami. I jak to Komunisci zawsze wiedzieli, reszta przyjdzie sama.... Kyrie eleison. Londyn, Anglia	ТЯЖЁЛЫЕ ОБСУЖДЕНИЯ II Лондон, Англия Каков лучший из исходов, на который можно рассчитывать, и каков худший из результатов, которого можно опасаться, от «обсуждений доктрины», которые в теории должны начаться этой осенью в Риме между главенствующим направлением Церкви и Обществом святого Пия X? В действительности, пропасть между концилиаризмом Рима и католицизмом Общества столь принципиальна (может или не может дважды два быть одновременно равно и 4, и 5?), что «обсуждения» можно было даже не начинать. Однако, если представители Рима и Общества садятся по разные стороны одного и того же стола, на что всё же можно надеяться? За исключение громадного Божия чуда, остаётся только человеческий разговор, не оставляющий никаких надежд, что сторонники Рима отрекутся от своей преданности Второму Ватиканскому Собору, тому Собору, решения которого смешивают веру в Бога и веру в человека, а дух которого однозначно от веры в человека. На протяжении 40 лет клерикалы, управляющие Римом, находятся под влиянием заблуждения, что вера в Бога нуждается в том, чтобы быть адаптированной для современного человека, и ничто не указывает на то, что они все вместе готовы отказаться от своего губительного «комбинирования», скорее, наоборот. Смотрите, например, последнюю энциклику Папы «Милосердие в Правде». Таким образом, самое большое, на что мы можем рассчитывать, заключается в том, что среди сторонников Рима найдутся те, кто будет реагировать положительно на Католическую Правду, которую будут доносить им представители Общества святого Пия X, конечно, преимущественно в частном порядке, но хотя бы так они смогут спасти свои души! В пользу Общества святого Пия X может быть и то, что о Правде будет заявлено на высшем церковном уровне, и хотя в верхах это не приведёт ни к какой ощутимой пользе, тем не менее будет открыт счёт «обсуждениям», которые затем могут быть представлены всем католикам доброй воли и заронить зерно доктрины, что католики - это католики, и усилить их католический здравый смысл в понимании, что, естественно и сверхъестественно, дважды два равно четыре и никак иначе. Чего мы, напротив, можем опасаться - это того, что первенство доктрины будет стёрто среди очарования римской осени. «Кто ложится с римскими собаками, просыпается с фиолетовыми блохами», - говорит пословица (изобретенная другом). Искушение для Общества святого Пия X, особенно, если Рим достанет как палку дальнейшего осуждения, так и морковку признания перед носом осла, будет состоять в том, чтобы, скользя по краю пропасти, согласиться на некое «практическое соглашение», по которому Общество святого Пия X, уже очень благорасположенное к Бенедикту XVI, получило бы какой-либо юридический статус в рамках господствующей Церкви в замен на молчаливый отказ от осуждения её концилиаризма. Конечно, любое подобное соглашение будет началом конца: нет, не защиты Веры, но защиты Веры Обществом святого Пия X, потому что ещё старомодный коммунизм знал, что бессмысленно бороться с католичеством в рамках доктрины, где католичество сильно. Скорее, его тактика состояла в том, чтобы предложить католикам соглашение, которое они могли бы принять сверх доктрины, согласившись сотрудничать с коммунистами действием. Если коммунизм это знал, то и другие могут последовать... Господи, помилуй!